Gisteren trok ik naar de Spa Summer Classic, een race-evenement dat ik nog nooit eerder had bijgewoond. Spannend, maar ook een beetje onzeker: wat kon ik verwachten? Welke lens moest ik meenemen? In mijn hoofd dacht ik: breedhoek, om de sfeer en de massa auto's mooi in beeld te brengen.
In werkelijkheid had een telelens veel beter geweest. De wagens razen voorbij en de actie speelt zich vaak ver van het publiek af. Maar goed, ik had mijn vaste 50mm lens mee — niet ideaal, zou je denken.
En toch…
Ik heb me volledig kunnen uitleven.
Door creatief te zijn, door terug te grijpen naar technieken die ik soms wat vergeet. Panning om snelheid te vangen, beweging bevriezen bij snelle acties, portretten maken van mijn zoon die zichtbaar onder de indruk was van al dat blinkend autoplezier.
Een allegaartje van technieken kwam samen, en het belangrijkste: ik genoot. Niet alleen van het fotograferen, maar ook van de sfeer, van de snelheid, van de verwondering in de ogen van mijn zoon.
En dat bevestigde nog eens iets wat ik al langer wist:
👉 De beste camera, en de beste lens, is diegene die je op dat moment bij je hebt.
Het draait niet om perfect materiaal, maar om het plezier in het maken, het kijken, het beleven.
Volgend jaar? Dan neem ik misschien wel die telelens mee. Maar zelfs als dat niet lukt: ik weet dat ik sowieso prachtige herinneringen ga vastleggen. 📸